Part 1: the movie
Western is niet bepaald mijn favoriet filmgenre. Toch hield dit me niet tegen om naar ‘The assassination of Jesse James by the coward Robert Ford’ te gaan kijken. En gelukkig maar. Geen moment had ik het gevoel in een klassieke western beland te zijn, maar gewoon in een steengoede film.
‘The assassination of…’ gaat over de cowboylegende Jesse James (vertolkt door Brad Pitt), bendeleider van een ‘gang’ die de kost verdient met het overvallen van banken en stoomtreinen. Samen met zijn broer Frank, houdt Jesse de touwtjes van de ‘gang’ stevig in handen. Enige tegenspraak of twijfel wordt niet gedoogd.
Op een dag duikt de negentienjarige Robert Ford op. (gespeeld door Casey Affleck, inderdaad de broer van…) Robert is sinds zijn kinderjaren gefascineerd door de figuur ‘Jesse James’. Een adoratie die zo groot is dat het met momenten gênant wordt. Robert zou zo wat alles doen om in de buurt van Jesse te vertoeven. En Jesse maakt daar handig gebruik van.
Jesse James is vijand nummer 1 van de Amerikaanse autoriteiten, die een enorm bedrag beloven aan diegene die de ultieme tip kan leveren om Jesse in te rekenen. Deze klopjacht begint na een tijdje zijn tol te eisen. Jesse lijdt aan slapeloosheid en wordt langzaamaan psychotisch. Paranoia zet er hem toe aan om vermeende klikspanen uit zijn ‘gang’ uit te schakelen.
De tanende machtspositie van Jesse en het feit dat die geen gelegenheid aan zich laat voorbij gaan om de adoratie van Robert Ford in het belachelijke te trekken, leiden ertoe dat de onderlinge relaties veranderen. Roberts fascinatie slaat om in een ware machtstrijd tussen de ouwe rot en het groentje.
Het mooie aan deze film is dat er aan deze strijd verbazend weinig kogels te pas komen. De regisseur, Andrew Dominik, koos ervoor om vooral de psychologische oorlogsvoering tussen beide hoofdpersonages te belichten. ‘The assassination of…’ is een redelijk trage film, die door de voortdurende mentale spanning en de verbluffende acteerprestaties van Pitt en Affleck, nooit saai wordt.
Wie nu denkt ‘we bekijken dit later wel eens op DVD’, heeft het mis. Een van de grootste troeven van deze film is de fotografie, die alleen volledig tot haar recht kan komen op groot scherm. Rep u dus naar de bioscoop, tenzij u thuis over een gigantisch plasmascherm beschikt natuurlijk.
‘The assassination of…’ gaat over de cowboylegende Jesse James (vertolkt door Brad Pitt), bendeleider van een ‘gang’ die de kost verdient met het overvallen van banken en stoomtreinen. Samen met zijn broer Frank, houdt Jesse de touwtjes van de ‘gang’ stevig in handen. Enige tegenspraak of twijfel wordt niet gedoogd.
Op een dag duikt de negentienjarige Robert Ford op. (gespeeld door Casey Affleck, inderdaad de broer van…) Robert is sinds zijn kinderjaren gefascineerd door de figuur ‘Jesse James’. Een adoratie die zo groot is dat het met momenten gênant wordt. Robert zou zo wat alles doen om in de buurt van Jesse te vertoeven. En Jesse maakt daar handig gebruik van.
Jesse James is vijand nummer 1 van de Amerikaanse autoriteiten, die een enorm bedrag beloven aan diegene die de ultieme tip kan leveren om Jesse in te rekenen. Deze klopjacht begint na een tijdje zijn tol te eisen. Jesse lijdt aan slapeloosheid en wordt langzaamaan psychotisch. Paranoia zet er hem toe aan om vermeende klikspanen uit zijn ‘gang’ uit te schakelen.
De tanende machtspositie van Jesse en het feit dat die geen gelegenheid aan zich laat voorbij gaan om de adoratie van Robert Ford in het belachelijke te trekken, leiden ertoe dat de onderlinge relaties veranderen. Roberts fascinatie slaat om in een ware machtstrijd tussen de ouwe rot en het groentje.
Het mooie aan deze film is dat er aan deze strijd verbazend weinig kogels te pas komen. De regisseur, Andrew Dominik, koos ervoor om vooral de psychologische oorlogsvoering tussen beide hoofdpersonages te belichten. ‘The assassination of…’ is een redelijk trage film, die door de voortdurende mentale spanning en de verbluffende acteerprestaties van Pitt en Affleck, nooit saai wordt.
Wie nu denkt ‘we bekijken dit later wel eens op DVD’, heeft het mis. Een van de grootste troeven van deze film is de fotografie, die alleen volledig tot haar recht kan komen op groot scherm. Rep u dus naar de bioscoop, tenzij u thuis over een gigantisch plasmascherm beschikt natuurlijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten