De gigant van Van Hool

Ik, een meisje met lange haren en een knalblauwe jas.
Jij, een grote jongen met krullen en de macht over een gigant van Van Hool.

Het was een avond na het werk. Lichtjes versuft van het staren naar een oplichtend scherm, wachtte ik geduldig. Tot je stopte, met je gigant.

Op automatische piloot zei ik ‘goeie avond’, en toen gebeurde het. Ik keek naar je gezicht, en de lente barstte los. Je bedankte me voor de centjes en glimlachte.

Ribaucourt was nooit zo dichtbij. Ik had zin om met je verder te gaan naar het Noordstation. Maar in gedachten zag ik me al terugkeren met een kalende vijftiger achter het stuur.

Ik vermande me en drukte op de bel. Je stopte en met een vriendelijke ‘goeie avond’ liet je me gaan.

Het licht sprong op groen, en je gigant haalde me in. Ik keek even op zij, en daar waren ze, je prachtige ogen die mijn blik vingen.

Als ik ooit een eenzame dag heb, neem ik de bus, en laat ik me door Brussel voeren op zoek naar jou. Bij elke gigant van Van Hool die stopt, maakt mijn hart een sprong.

En in mijn dromen weet ik dat jij van achter je stuur de straten afspeurt. Op zoek, naar het meisje met de lange haren en de knalblauwe jas.

Mocht je haar op een dag zien, stop dan gerust. Ze rijdt wel met je mee, naar het Noordstation, of veel verder.

Afghanistan-tentoonstelling in DeBuren

Op 8 april gaat in het Vlaams-Nederlands huis Deburen een interessante fototentoonstelling van start. Fotograaf, en tevens mijn fantastische neef, Pieter-Jan De Pue, vertrok vorig jaar in mei naar Afghanistan om te fotograferen voor verschillende internationale NGO’s.

Dat deed hij ook, maar Pieter-Jan zou zichzelf niet zijn mocht het daar bij blijven. Na een tijdje begon het te kriebelen om het relatief veilige Kaboel te verlaten en eens een kijkje te nemen in het leven van de ‘gewone’ Afghaan.

Samen met zijn tolk Hassan begon hij aan een tocht die hen in spannende en extreme situaties zou brengen.

Ze trokken steeds meer naar het noordoosten, ontmoetten agrarische gemeenschappen en nomadenstammen waarvan hij prachtige foto’s maakte.

Uiteindelijk kwamen ze aan de grens met China, en mijn liefste neef vond dat té aantrekkelijk. Zonder visum staken hij en Hassan de grens over. Het heeft niet lang geduurd.

Bij de eerste politiepost werden ze gearresteerd. Het begin van lang verblijf in een Chinese gevangenis. Een maand lang zaten ze opgesloten in een cel waar de situatie naar onze normen ‘onmenselijk’ was.

Buitenlandse zaken kwam tussen en na ruim dertig dagen stonden ze op vrije voeten. Van terugkeren naar België wou Pieter-Jan niet weten, een deel van zijn spullen lagen immers nog in Kaboel.

Samen met Hassan begon hij aan de lange tocht terug. Onderweg werden ze gevangengenomen door nomadenstammen en overvallen door Talibanstrijders. Die verplichtten Pieter-Jan al zijn spullen achter te laten. Gelukkig had Hassan het lef om Pieter-Jans films en dagboek uit de rugzak te grissen.

Door Hassans moed is het resultaat van de reis te bewonderen in Deburen.

Een deel van Pieter-Jans foto’s verschijnen op 1 maart in MO*. Later komt er ook een boek met zijn reisverhaal bij Van Halewyck.

Fototentoonstelling over Afghanistan van 8 april tot 9 mei in Deburen, Leopoldstraat 6 in Brussel. Open van dinsdag tot vrijdag van 11 tot 18 u., de toegang is gratis.