tag:blogger.com,1999:blog-28114157229790863272023-11-16T18:04:14.224+01:003 New Kids on the BlogHersenspinsels en zielenroerselen van drie studenten journalistiek. Van uitgaan, relaties en muziek tot reflecties over de politiek.Sam Vanackerhttp://www.blogger.com/profile/16068487633974971993noreply@blogger.comBlogger21125tag:blogger.com,1999:blog-2811415722979086327.post-24623004095309612882008-02-09T17:31:00.003+01:002008-06-18T21:33:17.990+02:00De gigant van Van Hool<div align="justify"><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">Ik, een meisje met lange haren en een knalblauwe jas.<br />Jij, een grote jongen met krullen en de macht over een gigant van Van Hool.<br /><br />Het was een avond na het werk. Lichtjes versuft van het staren naar een oplichtend scherm, wachtte ik geduldig. Tot je stopte, met je gigant.<br /><br />Op automatische piloot zei ik ‘goeie avond’, en toen gebeurde het. Ik keek naar je gezicht, en de lente barstte los. Je bedankte me voor de centjes en glimlachte.<br /><br />Ribaucourt was nooit zo dichtbij. Ik had zin om met je verder te gaan naar het Noordstation. Maar in gedachten zag ik me al terugkeren met een kalende vijftiger achter het stuur.<br /><br />Ik vermande me en drukte op de bel. Je stopte en met een vriendelijke ‘goeie avond’ liet je me gaan.<br /><br />Het licht sprong op groen, en je gigant haalde me in. Ik keek even op zij, en daar waren ze, je prachtige ogen die mijn blik vingen.<br /><br />Als ik ooit een eenzame dag heb, neem ik de bus, en laat ik me door Brussel voeren op zoek naar jou. Bij elke gigant van Van Hool die stopt, maakt mijn hart een sprong.<br /><br />En in mijn dromen weet ik dat jij van achter je stuur de straten afspeurt. Op zoek, naar het meisje met de lange haren en de knalblauwe jas.<br /><br />Mocht je haar op een dag zien, stop dan gerust. Ze rijdt wel met je mee, naar het Noordstation, of veel verder.</span></div>Marieke Van Peehttp://www.blogger.com/profile/15517700266572588562noreply@blogger.com16tag:blogger.com,1999:blog-2811415722979086327.post-27701493916539909742008-02-09T17:04:00.001+01:002008-03-19T13:58:43.363+01:00Afghanistan-tentoonstelling in DeBuren<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7xwVlXU1gd6vWEesnLNjJFsI9D8YLwAX4mxby6grW5Deiimjga_SecpyiKTiZaAsG4DbPCgHx4VP9b1sSmAhhS5_MBo0CuSHBkYLxVTSjXX0OX4W5SGnYeAf6z9-cy1YquEKTLSN0pew/s1600-h/0000022.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5165016375003892578" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7xwVlXU1gd6vWEesnLNjJFsI9D8YLwAX4mxby6grW5Deiimjga_SecpyiKTiZaAsG4DbPCgHx4VP9b1sSmAhhS5_MBo0CuSHBkYLxVTSjXX0OX4W5SGnYeAf6z9-cy1YquEKTLSN0pew/s320/0000022.jpg" border="0" /></a> <span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">Op 8 april gaat in het Vlaams-Nederlands huis <em>Deburen</em> een interessante fototentoonstelling van start. Fotograaf, en tevens mijn fantastische neef, Pieter-Jan De Pue, vertrok vorig jaar in mei naar Afghanistan om te fotograferen voor verschillende internationale NGO’s.<br /><br />Dat deed hij ook, maar Pieter-Jan zou zichzelf niet zijn mocht het daar bij blijven. Na een tijdje begon het te kriebelen om het relatief veilige Kaboel te verlaten en eens een kijkje te nemen in het leven van de ‘gewone’ Afghaan.<br /><br />Samen met zijn tolk Hassan begon hij aan een tocht die hen in spannende en extreme situaties zou brengen.<br /><br />Ze trokken steeds meer naar het noordoosten, ontmoetten agrarische gemeenschappen en nomadenstammen waarvan hij prachtige foto’s maakte.<br /><br />Uiteindelijk kwamen ze aan de grens met China, en mijn liefste neef vond dat té aantrekkelijk. Zonder visum staken hij en Hassan de grens over. Het heeft niet lang geduurd.<br /><br />Bij de eerste politiepost werden ze gearresteerd. Het begin van lang verblijf in een Chinese gevangenis. Een maand lang zaten ze opgesloten in een cel waar de situatie naar onze normen ‘onmenselijk’ was.<br /><br />Buitenlandse zaken kwam tussen en na ruim dertig dagen stonden ze op vrije voeten. Van terugkeren naar België wou Pieter-Jan niet weten, een deel van zijn spullen lagen immers nog in Kaboel.<br /><br />Samen met Hassan begon hij aan de lange tocht terug. Onderweg werden ze gevangengenomen door nomadenstammen en overvallen door Talibanstrijders. Die verplichtten Pieter-Jan al zijn spullen achter te laten. Gelukkig had Hassan het lef om Pieter-Jans films en dagboek uit de rugzak te grissen.<br /><br />Door Hassans moed is het resultaat van de reis te bewonderen in <em>Deburen.<br /></em><br />Een deel van Pieter-Jans foto’s verschijnen op 1 maart in MO*. Later komt er ook een boek met zijn reisverhaal bij Van Halewyck.</span> <div align="justify"><br /></div><div align="justify"><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;"></span></div><div align="justify"><br /></div><div align="justify"><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;"><em>Fototentoonstelling over Afghanistan van 8 april tot 9 mei in Deburen, Leopoldstraat 6 in Brussel. Open van dinsdag tot vrijdag van 11 tot 18 u., de toegang is gratis.</em></span></div><div align="justify"><br /></div><span style="font-size:0;"><div align="justify"><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;"><em><br /></em></span></div></span>Marieke Van Peehttp://www.blogger.com/profile/15517700266572588562noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2811415722979086327.post-25653372478857811082008-01-30T10:42:00.000+01:002008-01-30T11:06:55.230+01:00The Banishment (Izgnanie)<div align="justify"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhytTjmqbvE4vtpSGtwLx3HD5-GtEwMv5nUYHDDOtd3QRy-qVY9TjirWpKJflUQL2HsM35357L24L4HQPmMTXnHl7ibmUAS3g6T1cZD6XuCn4rFpBgUyrpUzhLKP_fbNKmWb0kfHwhNULHt/s1600-h/rbanish.jpg"><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5161205121204373698" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhytTjmqbvE4vtpSGtwLx3HD5-GtEwMv5nUYHDDOtd3QRy-qVY9TjirWpKJflUQL2HsM35357L24L4HQPmMTXnHl7ibmUAS3g6T1cZD6XuCn4rFpBgUyrpUzhLKP_fbNKmWb0kfHwhNULHt/s320/rbanish.jpg" border="0" /></span></a><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">De personages in <strong>The Banishment </strong>leven niet alleen buiten de stad, maar ook buiten de tijd en buiten elkaar. Alex verlaat de stad met zijn vrouw Vera (een schitterende Maria Bonnevie) en hun kinderen Kirr en Eva om zich op het platteland in het huis van zijn overleden vader te vestigen. Op de avond van hun aankomst vertelt Alex’ vrouw Vera hem dat ze zwanger is en dat het kind niet van hem is… Alex vlucht radeloos weg en gaat zijn oudere broer om raad vragen. Marc raadt hem aan haar te vergeven… of te vermoorden.<br /><br /></div></span><span style="font-family:times new roman;"></span><div align="justify"><span style="font-family:times new roman;"><span style="font-size:130%;"><strong>De Russische cineast Zvyagintsev</strong> laat veel ruimte open voor interpretatie en bevordert deze bewust door de alomtegenwoordige tristesse onder te dompelen in <strong>bijbelse metaforiek</strong>. De film zit vol - al dan niet impliciet gelaten - religieuze toespelingen (De titel slaat op de verbanning uit het paradijs, Eva reikt haar moeder een appel aan,…). Dergelijke ‘sleutels’ brengen de veelgelaagdheid van de film naar boven, wat ervoor zorgt dat je de film op verschillende niveaus gaat interpreteren. Zo is de zwangere Vera – in het blauw gekleed – niet alleen een moeder, maar ook een madonna.</span></span></div><div align="justify"><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">Chef foto Mikhail Krichman, die ook al aan Zvyagintsev’s eerste film <strong>The Return</strong> (Gouden Leeuw Venetië, 03) meewerkte, levert puik werk. Vooral de scène waarin de bron naast het huis weer op miraculeuze wijze begint te stromen is prachtig in beeld gebracht. In het water zien we nog de weerspiegeling van het huis vooraleer de regen het beeld troebel maakt. Net zoals in Edgar Allen Poe’s <em><strong>The Fall of the House of Usher</strong></em> (waarin de toestand van het landhuis een metafoor is voor de familiale situatie), duidt deze scène op de eeuwige terugkerende cycli van het leven. Ook de vele zwart-wit foto’s van Alex’ vader en zijn gezin en de slotscène waarin Alex een <strong>Breugheliaans <em>tableau vivant</em></strong> passeert (enkele zingende boerinnen), dragen allemaal dezelfde boodschap van eeuwige continuïteit uit, waardoor deze tijd-(en ruimte)loze parabel eindigt met een optimistische noot. (meer op <a href="http://www.filmmagie.be/">filmmagie.be</a>)</span></div><span style="font-size:130%;"><div align="justify"><br /></div></span><div align="justify"><span style="font-family:times new roman;">drama / reg. Andrey Zvyagintsev / sce. Oleg Negin & Zvyagintsev, met medewerking van Artiom Melkumjan, naar het kortverhaal ‘The Laughing Matter’ van William Saroyan / fot. Mikhaïl Kritchman / muz. Andreï Dergachev & Arvo Pärt / mon. Anna Mas / act. Konstantin Lavronenko (Alex), Maria Bonnevie (Vera), Alexandre Balouiev (Mark), Maxime Shibaev (Kir), Cathérine Kulkina (Eva) / pro. Dmitri Lesnevski voor Renfilm / RU-F-B / 2007 / 150’ / dis. Imagine / oorspronkelijke titel: Izgnanie / <strong>Release 13 februari</strong></span></div>Sam Vanackerhttp://www.blogger.com/profile/16068487633974971993noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2811415722979086327.post-24556078103461498052008-01-30T10:27:00.000+01:002008-01-30T11:02:44.935+01:00Lust, Caution (Se, Jie)<div><div><span style="font-family:times new roman;"><span style="font-size:130%;"><strong>Shanghai 1942,</strong> mevrouw Mak stapt een café binnen waar ze een telefoontje pleegt (in codetaal). <strong>Ang Lee</strong> (Brokeback Mountain en Crouching Tiger, Hidden Dragon) brengt met (Gouden Leeuw 07) <strong>Lust, Caution</strong> een adembenemende erotische spionagethriller. Vanuit het café keren we via een flashback terug naar Hongkong anno 1938, waar blijkt dat mevrouw Mak eigenlijk Wong Chia Chi heet. Samen met een groepje medestudenten vat Wong het ambitieuze plan op om een aanslag te plegen op Mr. Yee, een hooggeplaatst collaborateur met de Japanse bezetter. Wong zal zich voordoen als de vrouw van een Chinees industrieel om het vertrouwen van Yee’s echtgenote te winnen, om zo de achterdochtige Yee te verleiden en uiteindelijk in een val te lokken. </span></span></div><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitoPtUVF1enHK_5C3sycyc_XKz9VdsGV9Iz8iBhFPsRYPToejjJTg3Q4_win44gGer7OwgX-FwmGtJex4kNV3LSkLnK7zJARBhv7rTqWtE7XcP_WN0YNsbr7RC67qJkyncMzo6gMBiDQLk/s1600-h/LUSTCAUTIONFRONT.jpg"><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5161200701683026098" style="WIDTH: 628px; CURSOR: hand; HEIGHT: 175px" height="93" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitoPtUVF1enHK_5C3sycyc_XKz9VdsGV9Iz8iBhFPsRYPToejjJTg3Q4_win44gGer7OwgX-FwmGtJex4kNV3LSkLnK7zJARBhv7rTqWtE7XcP_WN0YNsbr7RC67qJkyncMzo6gMBiDQLk/s320/LUSTCAUTIONFRONT.jpg" width="321" border="0" /></span></a><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;"><br /></span><div><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">LUST, CAUTION deed in China heel wat stof opwaaien. De Chinese critici kunnen het niet hebben dat een patriottische vrouw zwicht voor de charmes van een verrader van de Chinese zaak. De film werd tot zes maal toe geknipt en twaalf minuten (vooral erotische scènes) moesten eraan geloven voor de film in de zalen mocht. Geen betere publiciteit, want intussen bracht LUST, CAUTION in China wél al zo’n 90 miljoen yuan (of acht miljoen euro) op. </span></div><div><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;"></span></div><br /><div><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">Zoals de titel aangeeft vormt het subtiele verleidingsspel tussen de protagonisten Wong en Yee de kern van LUST, CAUTION. Dit staat in sterk contrast met de expliciete seksscènes, die bij momenten zelfs aan de kracht van L’Empire des Sens doen denken. De seks is echter een essentieel deel van de film, want de twee personages worden gaandeweg volledig door hun lust verteerd. Zo geeft Yee Wong een enorme diamant, die meer zijn wanhopige afhankelijkheid symboliseert dan zijn liefde. De hoofdrolspelers weten op een geloofwaardige manier afkeer en fascinatie met elkaar te verzoenen. Een aanrader. </span></div><div><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">Voor een volledige recensie én een interview met Ang Lee, één adres: het maandblad </span><a href="http://www.filmmagie.be/"><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">Filmmagie</span></a></div><div><br /><span style="font-size:85%;">spionagethriller / reg. Ang Lee / sce. Wang Hui-ling, James Schamus naar een kort verhaal van Eileen Chang / fot. Rodrigo Prieto / muz. Alexandre Desplat / mon. Tim Squyres / act. Tony Leung Chiu-wai (Mr. Yee), Tang Wei (Wong Chia Chi alias Mrs. Mak), Joan Chen (Mrs. Yee), Wang Leehom (Kuang Yu Min), Kar Lok Chin (Tsao) / pro. Bill Kong, Ang Lee & James Schamus / HK-USA-CN / 2007 / 157’ / dis. Cineart / originele titel: SE, JIE </span></div></div><strong><span style="font-size:85%;">Release 30 januari</span></strong>Sam Vanackerhttp://www.blogger.com/profile/16068487633974971993noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2811415722979086327.post-73069399234390517752008-01-27T15:40:00.000+01:002008-01-28T11:10:10.580+01:00Plasje<div style="text-align: justify;"><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >Elke week kijk ik er naar uit, de wandeling door de gang van het Centraal Station naar de metro.</span><br /><br /><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >Op zondagavond passeer ik er, nog wat gemarineerd van de avond voordien, en dan schreeuwt mijn maag: let op, ik houd het niet meer.</span><br /><br /><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >De gang naar de metro is het favoriete toilet van vele daklozen in onze hoofdstad. Iedereen kan zich daar wel iets bij voorstellen.</span><br /><br /><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >Adem inhouden lukt niet, tegen je het einde van de gang bereikt, zie je blauw. Sjaal voor de neus, en doorlopen dan maar.</span><br /><br /><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >Gelukkig zijn er de vele kraampjes waar Peruanen en hippies hun prullen proberen aan de man te brengen. Hun wierrookstokjes zijn een echte zegen.</span><br /><br /><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >Koffiefabrikant Douwe Egberts maakt momenteel reclame in de fameuze gang met posters waarop hun bekende slogan prijkt.</span><br /><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >‘Het ruikt hier naar Douwe Egberts’</span><br /><br /><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >You wish. </span></div>Marieke Van Peehttp://www.blogger.com/profile/15517700266572588562noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2811415722979086327.post-14363256472247675312008-01-27T15:13:00.000+01:002008-01-27T15:19:30.498+01:00The assassination of Jesse James by the coward Robert Ford<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoEv70sGBZ3v4sjx_FF7Du9eyPpGD3HaGuUUgpyy0OdZpB9dzBr9sVIggxs5rgQG5IdDjwReME5DH3Z3lAjqmmnGfbVZc25Mk9DKkUlK7DuYAJUrKYjnf1nqLg26L1ECOlmxOej_JZal8/s1600-h/cave_jesse_j.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5160159875827929042" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoEv70sGBZ3v4sjx_FF7Du9eyPpGD3HaGuUUgpyy0OdZpB9dzBr9sVIggxs5rgQG5IdDjwReME5DH3Z3lAjqmmnGfbVZc25Mk9DKkUlK7DuYAJUrKYjnf1nqLg26L1ECOlmxOej_JZal8/s320/cave_jesse_j.jpg" border="0" /></a><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">Part 2: The Music<br /></span><br /><div></div><br /><div><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">Zoals gezegd ben ik geen Westernfan. Toch werd ik gemakkelijk overtuigd om naar ‘The assasination of’ te gaan kijken, en gelukkig maar.<br /><br />Het horen van één naam was voldoende om mij in de zaal te krijgen. De muziek voor deze kaskraker werd immers gemaakt door mijn eeuwige favoriet Nick Cave. De zwarte raaf klopte aan bij zijn Bad Seeds-violist Warren Ellis en samen maakten ze een soundtrack die er mag wezen.<br /><br />Weinig doet denken aan the Bad Seeds of Grinderman. Geen melancholische ballads of doorgedraaide rock. Het werd een rustige, instrumentale soundtrack, die nooit om de aandacht wil concurreren met de film. Integendeel, de muziek ondersteunt de prent perfect.<br /><br />Voor diehard fans zoals ik, is er nog een extraatje. Aan het einde van de film duikt Nick Cave zelf op. Mét vettige hangsnor, die we kennen van zijn solotournee en Grinderman.<br /><br />Hij verschijnt in een volkscafé waar hij een ballad brengt ter ere van ‘the coward’ Robert Ford. Daarbij doet hij geen beetje moeite om nog niet overtuigde luisteraars te bekeren met zijn zangtalent. Puur amusement.<br /><br />Fans wees verheugd. Op 3 maart brengt workaholic Cave, samen met zijn Bad Seeds, een nieuwe plaat uit die ‘Dig Lazarus dig’ zal heten. Dat belooft.<br /></span></div>Marieke Van Peehttp://www.blogger.com/profile/15517700266572588562noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2811415722979086327.post-88945822198200112272007-12-27T13:16:00.000+01:002007-12-27T13:31:27.559+01:00Dante 01<div align="justify"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg49yVUNa7eQh8Ndl0cdUHKTpF9eXn32Up4T3GgtrLuZbhDcKrV5jSV8gFmgyRpm7woQN91RUH-U6TpXq7xZf00RpMCk3tJiDjo5nInT4v1W5KiLh9Nf9sZJf2n3YZ_bfMI_Umhxf7YSQJi/s1600-h/dante01.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5148626886937477922" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; WIDTH: 298px; CURSOR: hand; HEIGHT: 201px" height="198" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg49yVUNa7eQh8Ndl0cdUHKTpF9eXn32Up4T3GgtrLuZbhDcKrV5jSV8gFmgyRpm7woQN91RUH-U6TpXq7xZf00RpMCk3tJiDjo5nInT4v1W5KiLh9Nf9sZJf2n3YZ_bfMI_Umhxf7YSQJi/s320/dante01.jpg" width="299" border="0" /></a><br /></div><div align="justify"><span style="font-size:130%;"><strong>Regisseur Marc Caro is met Dante 01 aan zijn eerste solofilm toe. Voorheen regisseerde hij samen met Jean-Pierre Jeunet Le cité des enfants perdus(1996) en Delicatessen(1991). Net zoals in deze films creëert Caro opnieuw een bevreemdend, sfeervol universum.<br /></strong><br />De verteller opent met «Il était une fois… » en kort erna krijgen we een citaat uit Dante’s Divina Commedia: <strong>«Vous qui entrez, perdez toute espoir»</strong>. Zo krijgen we van bij het begin een beeld van de film als een apocalyptisch sprookje. Foto: Saint Georges, Elisa en het virus 'Nano-X' </span></div><div align="justify"><span style="font-size:130%;"><br /></span></div><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Dante 01 is de naam van een gevangenis die om de onherbergzame planeet Dante cirkelt. Zoals bleek uit het citaat wordt ze voorgesteld als het voorgeborchte van de hel. Binnen verblijven zes gevangenen, twee wetenschappers, en drie opzichters. Samen met de wetenschapper Elisa komt een nieuwe gevangene aan boord van het station. Elisa wil er pas ontwikkelde nanotechnologie testen op de gevangen, die ze als waardeloze proefkonijnen ziet. Alle gevangenen die door Elisa geïnjecteerd worden met ‘Nano-X’ verkeren kort daarna in levensgevaar. Telkens wanneer deze op het punt staan te sterven, worden ze op miraculeuze wijze gered door ‘de nieuwe’, die onmiddellijk wordt aanbeden door enkele gevangenen en over mysterieuze krachten lijkt te beschikken. De zwijgzame, ziekelijke Saint Georges (Lambert Wilson) kan namelijk door een lichaam heen kijken, om daarna de ‘ziekte’ in zich op te nemen, op ongeveer dezelfde manier zoals John Coffey in <strong>The Green Mile</strong>. </span></div><div align="justify"><br /><span style="font-size:130%;">César (Dominique Pinon, ook al te zien in Le cité des enfants perdus en in Delicatessen) is de officieuze leider van de gevangenen en voelt zich door Saint Georges bedreigd. Hij overhaalt een andere gevangene om hem te vermoorden, maar na een bloedige steekpartij herrijst Saint Georges, zoals het een volwaardige messias betaamd.<br /><br />Caro hecht duidelijk veel belang aan sfeer in de film, getuige de indrukwekkende special effects en de erg gedetailleerde decors, die doen denken aan <strong>Alien:Ressurection</strong> en <strong>Cube</strong>. Een minpunt is wel dat Caro minder belang aan de uitwerking van de personages besteedt. In <strong>Cité des enfant perdus</strong> en <strong>Delicatessen</strong> nam Jeunet de casting voor zijn rekening. Net op dat vlak blijft Caro in gebreke. Vooral de koude wetenschapsvrouw Elisa en haar conservatieve rivale Persephone, die tegen de experimentele behandeling gekant is, weten amper te boeien. Dat wordt echter goedgemaakt door de acteerprestatie van Pinon, die geloofwaardig een evoluerend personage weet neer te zetten.<br /><br />Dit science-fiction sprookje zit vol bijbelse metaforen en mythologische verwijzingen. Caro lijkt met deze film vooral te willen aantonen dat rationaliteit, technologie en moderne wetenschap (belichaamd door Elisa) niet alles kunnen verklaren. Bovendien kunnen ze niet op tegen de natuurlijke, spirituele krachten in het universum. Die laatste kant wordt vertegenwoordigd door de gevangene Saint Georges, de verpersoonlijking van mededogen. Ondanks de aanslag op zijn leven, ziet Saint Georges toch nog hoop voor de mensheid. In de psychedelische slotscène van de film, die erg sterk aan <strong>Kubrick’s 2001: A Space Odyssey</strong> doet denken, offert messias Saint Georges zich op voor de fouten van de anderen en bij uitbreiding voor de zonden van de hele mensheid. (release: 9 januari)</span><a href="http://blogs.allocine.fr/blogsdatas/mdata/1/4/9/Z20050214171829510134941/img/dante01.jpg" target="_top"></a></div>Sam Vanackerhttp://www.blogger.com/profile/16068487633974971993noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2811415722979086327.post-86655923269490940572007-12-04T15:31:00.000+01:002007-12-04T15:57:41.325+01:00The assassination of Jesse James by the coward Robert Ford<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJIGYmsCySw6IuTYLhii3oMRSVNZ5eHwMDdnv-DRf8H0h5R85BX5sT_tBYempUCjBKsK-ERSjktXkrmT-e7IpB_bLcwQO_SOisgrvm-48HKsPO_V9N7JrEU0VL392OzVg-PnBe-qYybjw/s1600-h/jesse+james+casey+affleck.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5140125943574382610" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJIGYmsCySw6IuTYLhii3oMRSVNZ5eHwMDdnv-DRf8H0h5R85BX5sT_tBYempUCjBKsK-ERSjktXkrmT-e7IpB_bLcwQO_SOisgrvm-48HKsPO_V9N7JrEU0VL392OzVg-PnBe-qYybjw/s320/jesse+james+casey+affleck.jpg" border="0" /></a><br /><div align="justify"><span style="font-size:130%;"><span style="font-family:times new roman;"><strong>Part 1: the movie</strong></span><span style="font-family:times new roman;"><strong></div></strong></span></span><br /><span style="font-family:times new roman;"><strong><div align="justify"></strong><span style="font-size:130%;"><strong>Western is niet bepaald mijn favoriet filmgenre. Toch hield dit me niet tegen om naar ‘The assassination of Jesse James by the coward Robert Ford’ te gaan kijken. En gelukkig maar. Geen moment had ik het gevoel in een klassieke western beland te zijn, maar gewoon in een steengoede film.<br /></strong><br />‘The assassination of…’ gaat over de cowboylegende Jesse James (vertolkt door Brad Pitt), bendeleider van een ‘gang’ die de kost verdient met het overvallen van banken en stoomtreinen. Samen met zijn broer Frank, houdt Jesse de touwtjes van de ‘gang’ stevig in handen. Enige tegenspraak of twijfel wordt niet gedoogd.<br /><br />Op een dag duikt de negentienjarige Robert Ford op. (gespeeld door Casey Affleck, inderdaad de broer van…) Robert is sinds zijn kinderjaren gefascineerd door de figuur ‘Jesse James’. Een adoratie die zo groot is dat het met momenten gênant wordt. Robert zou zo wat alles doen om in de buurt van Jesse te vertoeven. En Jesse maakt daar handig gebruik van.<br /><br />Jesse James is vijand nummer 1 van de Amerikaanse autoriteiten, die een enorm bedrag beloven aan diegene die de ultieme tip kan leveren om Jesse in te rekenen. Deze klopjacht begint na een tijdje zijn tol te eisen. Jesse lijdt aan slapeloosheid en wordt langzaamaan psychotisch. Paranoia zet er hem toe aan om vermeende klikspanen uit zijn ‘gang’ uit te schakelen.<br /><br />De tanende machtspositie van Jesse en het feit dat die geen gelegenheid aan zich laat voorbij gaan om de adoratie van Robert Ford in het belachelijke te trekken, leiden ertoe dat de onderlinge relaties veranderen. Roberts fascinatie slaat om in een ware machtstrijd tussen de ouwe rot en het groentje.<br /><br />Het mooie aan deze film is dat er aan deze strijd verbazend weinig kogels te pas komen. De regisseur, Andrew Dominik, koos ervoor om vooral de psychologische oorlogsvoering tussen beide hoofdpersonages te belichten. ‘The assassination of…’ is een redelijk trage film, die door de voortdurende mentale spanning en de verbluffende acteerprestaties van Pitt en Affleck, nooit saai wordt.<br /><br />Wie nu denkt ‘we bekijken dit later wel eens op DVD’, heeft het mis. Een van de grootste troeven van deze film is de fotografie, die alleen volledig tot haar recht kan komen op groot scherm. Rep u dus naar de bioscoop, tenzij u thuis over een gigantisch plasmascherm beschikt natuurlijk.<br /><br /></span></span></div>Marieke Van Peehttp://www.blogger.com/profile/15517700266572588562noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2811415722979086327.post-42191667497540524462007-12-04T13:27:00.000+01:002007-12-04T15:54:37.953+01:00Rwanda bant plastic zakjes<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQ5wI0iZesopjWs0jgBq5Jj5jGbfs0FGujumuHQrG1vkKO7Cp0IeJYXL5AhjfAcpraH4G1Ax0DiR7XWm7yZJWS67XkW3RGcS-FxCnDMeqhpHGbpu8LL0MhzcMSKJO-umVP66vQMWYD1Fg/s1600-h/Rwanda+2.bmp"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5140096948250167282" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQ5wI0iZesopjWs0jgBq5Jj5jGbfs0FGujumuHQrG1vkKO7Cp0IeJYXL5AhjfAcpraH4G1Ax0DiR7XWm7yZJWS67XkW3RGcS-FxCnDMeqhpHGbpu8LL0MhzcMSKJO-umVP66vQMWYD1Fg/s400/Rwanda+2.bmp" border="0" /></a><span style="font-family:times new roman;font-size:180%;"><strong><br /></strong></span><div align="justify"><span style="font-family:times new roman;"><br /><span style="font-size:130%;"><strong>In haar ijver om van Rwanda één van de aantrekkelijkste Afrikaanse landen te maken, voert de Rwandese overheid sinds 2004 strijd tegen de plastic zak. En zoals bij zowat alles wat ze doet, doet de regering Kagame dit grondig.<br /></strong></span><br /><span style="font-size:130%;">Wie de laatste jaren naar Rwanda gereisd heeft zal het wel gemerkt hebben. Eens in de luchthaven van Kigali aangekomen wordt je bagage aan een grondige controle onderworpen. Controles op drugs of wapens, zou een mens denken. Maar niets is minder waar, voorwerp van deze zoektocht vormt de ordinaire plastic zak.<br /><br /><strong>Oog voor het milieu<br /></div></strong></span></span><br /><div align="justify"><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">Het regime in Kigali hecht veel belang aan de netheid van hun land. Dit zowel vanuit milieubewuste redenen, als uit de overweging dat een proper en verzorgd Rwanda meer toeristen aantrekt, en dus meer geld naar het land brengt. </span></div><br /><div align="justify"><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;"></span></div><div align="justify"><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">Het is vanuit deze gecombineerde visie dat de regering Kagame in 2004 de strijd aanging tegen plastic zakjes, en een nationale bewustmakingscampagne op touw zette waarbij elke Rwandees werd opgeroepen om een dagje vrij te nemen en zijn buurt te ontdoen van alles wat plastic was. </span></div><br /><div align="justify"><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;"></span></div><div align="justify"><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">In 2006 mondde deze strijd uit in een verbod op plastic zakjes,dunner dan 100 micrometer, dat via een milieuwet werd vastgelegd.<br /></div></span><br /><div align="justify"><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;"></span></div><div align="justify"><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">Volgens Marleen Vos, verantwoordelijke voor de partnerwerking met Afrika bij de Belgische NGO 11.11.11 , werpt het verbod, alleszins in de Rwandese hoofdstad Kigali, zijn vruchten af. “Kigali is naar Afrikaanse normen een heel propere stad. Vooral als je ze vergelijkt met bijvoorbeeld Kinshasa. In de Congolese hoofdstad wordt bijna alles, zelfs water, in plastic zakjes verkocht. Aangezien het vuilnis er niet wordt opgehaald, verzamelen de burgers na verloop van tijd deze afval en verbranden het, wat heel schadelijk is voor het milieu en de gezondheid van de bevolking.”<br /></div></span><br /><div align="justify"><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">Vervuiling door plastic zakjes is een groot probleem in het hele Afrikaanse continent. Grote delen van Afrika liggen bedekt onder een dun laagje plastic. In Zuid-Afrika heeft men zelfs een naam voor dit fenomeen. De rondzwevende plastic zakjes worden er de ‘national flower’ genoemd, verwijzend naar het kleurrijke beeld dat deze vervuiling achterlaat. </span></div><br /><div align="justify"><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;"></span></div><div align="justify"><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">Het hoeft niet gezegd dat milieuverenigingen opgetogen zijn over het verbod. Plastic zakjes zijn immers heel vervuilend door de olie die ze bevatten, en het duurt meer dan 10 jaar voor ze volledig vergaan zijn.<br /><br /><strong>De keerzijde van de medaille<br /></div></strong></span><br /><div align="justify"><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;"></span></div><div align="justify"><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">Maar niet iedereen is onverdeeld gelukkig met dit regeringsinitiatief. Zowel aan de kant van de Rwandese consumenten, als aan die van de winkeliers, valt er wat gemor te horen. </span></div><br /><div align="justify"><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;"></span></div><div align="justify"><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">De overheid stelde enkele alternatieven voor om het gebruik van de plastic zak te vervangen. Eén daarvan is de papieren zak, milieuvriendelijker dat is zeker, maar deze zak is wel vijf keer zo duur als de plastic variant. Aangezien de kost van verpakkingen meestal wordt doorgerekend in de prijs van de producten, wordt de Rwandese consument dus in zijn, over het algemeen genomen, nogal magere beurs getast.<br /></div></span><br /><div align="justify"><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;"></span></div><div align="justify"><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">Maar ook de winkeliers voelen zich een beetje in de kou gezet. Zij vinden dat de overheid te weinig rekening houdt met specifieke situaties. Zo is het volgens hen onmogelijk om vis of vlees te vervoeren in een papieren zak. Ook vrezen zij voor het verlies aan klanten door de hogere prijs. </span></div><br /><div align="justify"><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;"></span></div><div align="justify"><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">Volgens de Rwandese Minister van Milieu, Drocella Mugorewera, moeten consumenten die een probleem hebben met het gebruik van papieren zakken maar overschakelen op de traditionele mand.<br /></span></div><br /><div align="justify"><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;"><strong>Autoritaire trekjes</strong><br /></span><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;"></span></div><br /><div align="justify"><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">De Rwandese overheid waakt er nauwlettend over dat het verbod wordt nageleefd. Controleurs in de nationale luchthaven zorgen ervoor dat geen enkele toerist met een plastic zak in zijn bezit het land binnenkomt. </span></div><br /><div align="justify"><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;"></span></div><div align="justify"><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">Winkeluitbaters die zich niet aan het verbod houden kunnen maatregelen verwachten en die zijn soms hard. Minister Mugorewera geeft toe dat de regering al een aantal winkels gesloten heeft omdat de uitbaters het verbod in de wind sloegen. </span></div><br /><div align="justify"><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;"></span></div><div align="justify"><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">Ook zouden regeringsmilities regelmatig burgers tegenhouden die toch hun aankopen vervoeren in plastic zakjes, en daarbij gaan ze niet altijd even vriendelijk te werk. Volgens BBC-News zijn er klachten van Rwandese burgers dat regeringsmilities het verbod aangrijpen om de producten, die in de plastic zakjes vervoerd worden, te stelen of te vernietigen.<br /></div></span><br /><div align="justify"><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;"></span></div><div align="justify"><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">Zijn dit voorbeelden van de autoritaire trekjes waarmee president Kagame, volgens verschillende internationale NGO’s zoals 11.11.11, Amnesty International en Human Rights Watch, regeert?<br /></div></span><br /><div align="justify"><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">“Vooral de uitvoering van dit verbod kan men in het licht van het autoritaire karakter van de Rwandese regering bekijken”, zegt Filip Reyntjens, Professor aan de Antwerpse universiteit en Rwanda-kenner. “Maar toch kan ik het verbod ,dat de regering heeft ingesteld, volgen. Het is een uiting van het ‘engineering’-karakter van het regime in Kigali, de Rwandese regering gelooft dat de wereld maakbaar is. De uitvoering bevat dus wel enkele autoritaire kantjes, maar ik heb de indruk dat de schade voor de gewone Rwandees in dit domein wel meevalt”.<br /><br /><strong>Trendsetters<br /></div></strong></span><br /><div align="justify"><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;"></span></div><div align="justify"><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">Rwanda is niet het enige land dat de strijd tegen de plastic zak heeft aangeknoopt, maar het was wel één van de eersten. Andere landen waar de plastic zak verboden is, zijn Bangladesh, Zuid-Afrika en Bhutan. Ook de steden Mumbai en San Fransisco weerden de plastic zak uit het straatbeeld. Sommige landen vinden een verbod een brug te ver gaan, en kiezen voor het heffen van een tax, of laten, zoals Ierland en Taiwan, de consument betalen voor het gebruik van een plastic zak. </span></div><br /><div align="justify"><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;"></span></div><div align="justify"><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">Ook wij, Belgen, moeten in steeds meer winkels betalen voor hetgeen we slechts een paar maand geleden nog als een vanzelfsprekende klantenservice zagen. Duidelijk mag zijn dat de strijd tegen de plastic zak een algemene trend is, al verschilt de manier waarop men die aangaat van land tot land.<br /></span></div>Marieke Van Peehttp://www.blogger.com/profile/15517700266572588562noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2811415722979086327.post-18034498647550489082007-11-27T15:56:00.000+01:002007-11-30T14:49:26.098+01:00Paul McCarthy, HEAD SHOP/SHOP HEAD<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsm8AOkc1Xr5AY1xoRaRDl9kzR6zsR9Wm3wKAFutDRCG1dRu7zR1ddwFIqcQliw9Aej75PMzCvb6TOVG6wYMDM4lhfcweBZu8BJqZOSCCYPQWd-MA3cNKWc0IQpTxWZ7CmmuECAR_tJxCc/s1600-h/Caribbean_Pirates_2001-05_pers_300_RGB.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5137547577693941938" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsm8AOkc1Xr5AY1xoRaRDl9kzR6zsR9Wm3wKAFutDRCG1dRu7zR1ddwFIqcQliw9Aej75PMzCvb6TOVG6wYMDM4lhfcweBZu8BJqZOSCCYPQWd-MA3cNKWc0IQpTxWZ7CmmuECAR_tJxCc/s320/Caribbean_Pirates_2001-05_pers_300_RGB.jpg" border="0" /></a><br /><div align="justify">In het S.M.A.K. in Gent loopt de tentoonstelling Head Shop/shop Head van de Amerikaanse kunstenaar Paul McCarthy. Na veel lovende recensies (o.m. in Focus Knack) te hebben gelezen ging ik een kijkje nemen. </div><br /><div align="justify"></div><div align="justify">De metershoge ketchupfles op het dak van het museum springt meteen in het oog. De inkomsthal voorbij stap je een andere wereld binnen. Het woord inferno komt spontaan bij me op. <em>Ben ik van de rechte weg afgedwaald? </em>Het SMAK onderging overigens serieuze verbouwingswerken om McCarthy's enorme sets te huisvesten. </div><div align="justify"></div><br /><div align="justify">Het eerste wat ik zie is een piraat met een enorme neus (uiteraard een fallus) die zomaar iemands been afhakt. Elders op de wanden worden overal vreemde, op het eerste gezicht bloederige beelden vertoond. McCarthy nam meer dan 200 uur filmmateriaal op van een soort piraten/slagersorgie met tonnen ketchup en verf, anders kan ik het niet beschrijven. Deze beelden zijn dan ook de rode draad doorheen de tentoonstelling. </div><div align="justify"></div><div align="justify">McCarthy wil hiermee niet zozeer taboes doorbreken, maar levert eigenlijk kritiek op de consumptiemaatschappij. De piratenorgie is een groteske parodie op de kaskraker <em>Pirates of the Caribbean</em>. In het SMAK staat ook het piratenship (en het reddingsbootje) waarop dit groteske feest plaatsvond. </div><div align="justify"></div><br /><div align="justify">Het bloed in de taferelen op de muren is duidelijk ketchup, en McCarthy benadrukt voortdurend dat alles <em>fake</em> is. We kijken voortdurend naar seks en geweld op tv en we consumeren er op los. Door deze hedendaagse obsessie in het absurde door te trekken, plaats hij het menselijke gedrag in perspectief en kaart de hypocrisie van de consumptiemaatschappij aan.</div><br /><div align="justify"></div><div align="justify">Ook met president Bush loopt McCarthy niet hoog op. In de volgende ruimte staat <em>The Bush Train, </em>een beeldhouwwerk van een tiental Bush'en die op een tafel vol lege drankflessen gezwind een polonaise uitvoeren. Op de muren krijgen we een reeks foto's die progressief het verhaal vertellen van een avondje uit met Bush, de Queen Mum en Osama Bin Laden. Drie acteurs met enorme maskers op laten zich volledig gaan op de foto's. Hoe verder langs de muur je wandelt, hoe minder verticaal de personages afgebeeld worden, en hoe minder kleren ze aanhebben. Op de laatste foto, in hard rood licht genomen, liggen de drie naakt op de grond in hun eigen uitwerpselen.</div><br /><div align="justify"></div><div align="justify">Verder opmerkelijke werken zijn <em>the forest</em>, een heus bos(je) waar twee mechanische poppen respectievelijk een boom en de grond aan het neuken zijn. Ook het mechanische varken, getiteld <em>Greed</em> is niet te versmaden, vooral in contrast met de platte reclamepanelen aan de wanden naast het varken.</div><br /><div align="justify"></div><div align="justify">Dit infernaal pretpark is een tentoonstelling zoals ik er maar zelden gezien heb. McCarthy's kunst is choquerend en provocerend, maar bovenal passioneel, hard en ronduit <em>geschift</em>.</div><br /><div align="justify"></div><div align="justify">Kortom, een aanrader voor elke zichzelf respecterende kunstminner die een sterke maag heeft.</div><div align="justify">Nog tot 17 februari in het <a href="http://www.smak.be/">S.M.A.K.</a> in het Citadelpark te Gent.</div>Sam Vanackerhttp://www.blogger.com/profile/16068487633974971993noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2811415722979086327.post-17011325825342052462007-11-25T17:20:00.000+01:002007-12-04T15:38:54.492+01:00Danske placeren<span style="font-family:times new roman;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">Ik hou van mijn geboortestad, Gent. Ik hou van de sfeer, haar cafés. Maar op één gebied laat deze stad me in de steek.<br /><br />Heb je ook zo van die dagen dat je echt zin hebt om een danske te placeren? Dat het ongelooflijk kriebelt om de heupen nog eens in beweging te zetten?<br /><br />We kunnen naar de ‘Charlatan’ of ‘den Deca’ gaan. Heel hip dat zeker, en vooral de ‘juiste’ muziek. Maar soms is ‘juist’ zo fout, heb je even geen zin in de meest hippe vogels van Gent om je heen.<br />Dan smeekt mijn lijf om een goed ‘Britneyke’ of een lekkere George Michael. Geen ‘Fredo en Tang’ dan voor mij, maar eens goed met de kont draaien op zijn Shakiriaans.<br /><br />De plaatselijke scoutsfuif lijkt op het eerste zicht nog een goed idee. Maar na een uurtje worden de ‘oma komt ook nog eens langs’-blikken me iets teveel. We bestellen nog een goedkoop pintje en maken dat we zo snel en ongezien mogelijk wegraken.<br /><br />Alternatieven? Natuurlijk, ‘De planchee’ of ‘het geduld’ zijn er ook nog.<br />Heel fijn allemaal, zolang je erin slaagt om de iets te gretige blikken en schuimende lippen van het overjaarse publiek te negeren.<br />Neen, met de uitvijzerskoten hebben we het ook wel gehad.<br />Blijft nog over, een ‘8O’s night’, eens per jaar in een bekende cultuurtempel.<br /><br />Lijkt het geen gat in de markt? Een leuke plek waar toffe jongens en meisjes eens de beentjes kunnen strekken op de muziek die een deel van hun jeugd bepaald heeft.<br />Of sta ik alleen in mijn verlangen om af en toe eens ‘Britney’s slave’ uit te hangen?<br /><br /></span>Marieke Van Peehttp://www.blogger.com/profile/15517700266572588562noreply@blogger.com20tag:blogger.com,1999:blog-2811415722979086327.post-68982443003885393782007-11-18T14:47:00.000+01:002007-11-25T17:39:20.941+01:00What the fuck?<span style="font-family:arial;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">De correctionele rechtbank van Aarlen heeft een 82-jarige pedofiel veroordeeld tot drie jaar cel met uitstel. Een betrekkelijk lichte straf zou je denken.<br /><br />Maar het wordt volledig belachelijk als je eens een blik werpt op de feiten waarvoor de man veroordeeld is.<br /><br />De dader is erin geslaagd om 37 jaar ononderbroken zijn drie dochters, nichtje en vier kleindochters te verkrachten. Hij deed dit telkens wanneer hij met zijn slachtoffers ging wandelen.<br /><br />Ommetje maken met opa, neen bedankt.<br /><br />Ernstige feiten, dat zeker. Maar de rechter oordeelde dat het nodig was om toch wat vergevingsgezindheid te tonen. De man is immers hoogbejaard en lijdt aan kanker.<br /><br />Blijkbaar zijn bepaalde rechters niet opgezet met het verhoogde vertrouwen van de burger in justitie de laatste jaren. </span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">Het tij kan snel keren.</span>Marieke Van Peehttp://www.blogger.com/profile/15517700266572588562noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2811415722979086327.post-21979210018400461292007-11-16T16:04:00.000+01:002007-11-16T16:28:11.612+01:00Journalistiek kan ook anders (deel twee)<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOIIFiMan2cZXVJ4Mr_hnWYm2_Y_QGLzv9YLqaoiN5WH4LmDlYPlnA_nhBG8gLqUNO4_nmOZEgE3QjTsNxKW06v9AzCGgLnZRfNFTqjxHY7NwR2UG-h0mxkcHG7jpmCF2SfjNUmIaXOXE5/s1600-h/gorazde.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5133457622071881874" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOIIFiMan2cZXVJ4Mr_hnWYm2_Y_QGLzv9YLqaoiN5WH4LmDlYPlnA_nhBG8gLqUNO4_nmOZEgE3QjTsNxKW06v9AzCGgLnZRfNFTqjxHY7NwR2UG-h0mxkcHG7jpmCF2SfjNUmIaXOXE5/s320/gorazde.jpg" border="0" /></a><br /><div><br />Waarschijnlijk nóg beter dan <em>Palestine</em>, maar al minder actueel, is<strong> Safe Area Gorazde</strong>(240 pagina’s) over de oorlog in ex-Joegoslavië. <strong>Joe Sacco</strong>(zie voorgaande post) bracht 4 maanden door in Bosnië in ‘95-’96. Naast heel wat interessante politiek-historische informatie brengt Sacco net als in Palestine vooral de menselijke kant van oorlog. Sacco brengt opnieuw verhalen aan het licht die zelden of nooit naar voor komen in conventionele berichtgeving. </div><div></div><br /><div>De journalist-striptekenaar concentreert zich dit keer vooral op de moslimenclave Gorazde, waar hij 4 weken spendeerde. Gorazde werd voortdurend bestookt door Bosnische Serviërs tijdens de oorlog. De enclave had geen elektriciteit, geen stromend water, en geen contact met de buitenwereld. Sacco maakte de beschietingen van heel dichtbij mee en vreesde meermaals voor zijn leven. Hij veroordeelt ook het gedrag van de VN tijdens het conflict. Deze strip is niet voor gevoelige lezers. </div><div><br />Ik raad beide strips heel hartelijk aan. Journalistiek, en dan vooral oorlogsverslaggeving, hoeft niet altijd droog te zijn. Ik heb er een paar nachten niet van geslapen. Echt waar. Voor ik dit boek las wist ik niet dat dit aparte medium (strips?) zo krachtig zijn kon. Een uitgebreide bibliografie van deze schrijver vind je <a href="http://www.fantagraphics.com/artist/sacco/sacco.html">hier</a>.</div><div> </div><div> </div>Sam Vanackerhttp://www.blogger.com/profile/16068487633974971993noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2811415722979086327.post-65886172561694417882007-11-16T15:48:00.000+01:002007-11-16T17:14:17.725+01:00Journalistiek kan ook anders<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi922aZCCLwKLD9an0pQRwJw9c-4AwqqJm3F5f9iZNablKMZepy4uk0ImlTRlJT7ks8sk3p0Dh8jLghRJ7F6VxCOGD5Rkh_p7WGoXzXHJVSny8bCHd5Lr-9dXBA9WP_sL4V_Ui93PHnC1__/s1600-h/palestine.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5133452296312434818" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi922aZCCLwKLD9an0pQRwJw9c-4AwqqJm3F5f9iZNablKMZepy4uk0ImlTRlJT7ks8sk3p0Dh8jLghRJ7F6VxCOGD5Rkh_p7WGoXzXHJVSny8bCHd5Lr-9dXBA9WP_sL4V_Ui93PHnC1__/s320/palestine.jpg" border="0" /></a><br /><br /><div><br /><strong>‘Graphic Novel’</strong> is een nogal vage - maar momenteel erg hippe - benaming voor een strip. Deze term wordt te pas en te onpas toegepast. Doorgaans zijn deze strips al snel enkele centimeters dik. Ze zijn ze altijd zwart-wit. En ze behandelen een ‘serieus’ onderwerp, maar dit kan natuurlijk wel op komische wijze, zolang de onderliggende toon niet al te absurd wordt. Genrebeperkingen zijn er niet. Fictie, non-fictie, kortverhalen, zodra de strip 1 vingerdikte of meer beslaat in breedte, wordt de strip een ‘Graphic Novel’.</div><br /><div><br />De terminologie terzijde, velen onder jullie zullen op z’n minst <em>Maus </em>van Art Spiegelman kennen. Misschien <em>Blankets</em> (Craig Thompson) of <em>Watchmen</em> (Alan Moore) ook. Sinds de film <em>Sin City</em> is Frank Miller ook aan een opmars bezig. Maar vanuit journalistiek oogpunt zijn de strips van Joe Sacco wel heel opmerkelijk. Ikzelf was meteen onder de indruk van zijn unieke strips.</div><br /><div><br /><strong>Joe Sacco</strong> is journalist én cartoonist. Zijn politiek-historische non-fictie werk wordt ook wel <strong>New Journalism</strong> of <strong><a href="http://cjrarchives.org/issues/2005/2/ideas-essay-williams.asp">Comic-book journalism</a> </strong>genoemd. Vooral Safe Area Gorazde en Palestine zijn uitzonderlijke werken.<br /><br />In het 288 pagina’s tellende <strong>Palestine: In the Gaza Strip</strong> (die in 1996 de American Book Award won) beschrijft Sacco zijn bezoek aan de Palestijnse West Bank en de Gazastrook in het begin van de jaren 90. Hij interviewde er meer dan honderd Palestijnen én Joden. </div><br /><div></div><br /><div><span style="font-size:130%;">"Sacco brilliantly and poignantly captures the essence of life under a repressive and prolonged occupation. Each page is equivalent to an essay on one of the many aspects of the occupation… His material is presented with a great deal of skill, insight and compassion."</span> <span style="font-size:85%;">Naseer H. Aruri, Professor of Political Science at the University of Massachusetts</span></div><br /><div>In reportagestijl vertelt Sacco over de goede en slechte (vaak gruwelijke) verhalen die hij hoorde. Sacco zelf is de hoofdrolspeler in zijn strips, we volgen hem en we maken mee wat hij meemaakt. De lezer krijgt een uitgebreide historische achtergrond, maar Sacco laat vooral de mensen aan het woord. Dit resulteert in een erg aangrijpend verhaal over de Palestijnse kwestie. Sacco probeert bovendien steeds neutraal te observeren.<br /><br /><span style="font-size:130%;">"It figures that one of the first books to make sense of this mess would be a comic book."<br /></span><span style="font-size:85%;">Entertainment Weekly</span><br /><br /><br /></div><div></div><div>Een voorbeeldje van Sacco's stijl is wel op zijn plaats. Na een hele tijd in de Gazastrook te hebben doorgebracht herinnert hij zich een gesprek met twee Israelische vrouwen. Een van hen vraagt "Shouldn't you be seeing our side of the story, too?" Hij denkt erover na: "And what can I say?... standing there with two girls from Tel-Aviv, it occurs to me that I have seen the Israelis, but through Palestinian eyes - that Israelis were mainly soldiers and settlers to me now, too." </div><br /><div></div><div>Vervolgens neemt hij één van deze meisjes mee naar een Arabische markt, om haar te tonen dat de Palestijnen vriendelijke mensen zijn. Al wandelend naast een Israelische vrouw, lijken de Palestijnen hem plots vreemd en vijandig. Sacco voelt opeens de angst die de Israeli's voor de Palestijnen voelen. Hij ziet het conflict letterlijk van beide kanten.</div><div><br />Sacco creëert zo een erg genuanceerd beeld van het conflict. De lezer krijgt een in-depth reportage voorgeschoteld, waarin Sacco aantoont dat de grens tussen daders en slachtoffers vaak erg grijs is.<br /><br /><br /></div><div></div><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWIdgKohscUHSrF3gDYaZifEW9Uh0rcJJMAELq5qrMIsy8bTsHG7VBgoCpOLzd0w-TLTfqd3_CznwwH5160LZbqsgP3o6NWOMHNOFGHsjqXmb5WaHY-2rsDpjjq3HmpLC5apvoixxejvmh/s1600-h/sacco-palestine.gif"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5133470326585143458" style="WIDTH: 312px; CURSOR: hand; HEIGHT: 351px" height="320" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWIdgKohscUHSrF3gDYaZifEW9Uh0rcJJMAELq5qrMIsy8bTsHG7VBgoCpOLzd0w-TLTfqd3_CznwwH5160LZbqsgP3o6NWOMHNOFGHsjqXmb5WaHY-2rsDpjjq3HmpLC5apvoixxejvmh/s320/sacco-palestine.gif" width="312" border="0" /></a></div>Sam Vanackerhttp://www.blogger.com/profile/16068487633974971993noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2811415722979086327.post-86358965671613705692007-11-05T18:21:00.000+01:002007-11-19T16:55:27.957+01:00<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXkkChgmkmp9dbgjltJZ6SfQhm7WITfqn4WygLQ3wAUkJEe8FIvocEvcJZT5TigqLGQh67fKTe_VK4txfheLdYv8n3J2HgvUl1wScTvCj2sNv9I6TjCLnmDcBkG8fljVfwlK6REM51lIg/s1600-h/agorafolly.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5129409423486239810" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXkkChgmkmp9dbgjltJZ6SfQhm7WITfqn4WygLQ3wAUkJEe8FIvocEvcJZT5TigqLGQh67fKTe_VK4txfheLdYv8n3J2HgvUl1wScTvCj2sNv9I6TjCLnmDcBkG8fljVfwlK6REM51lIg/s200/agorafolly.jpg" border="0" /></a><br /><div><strong><span style="font-size:180%;">Europese pleingekte<br /></span></strong><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">Zaterdagmiddag, nergens een spatje regen te bespeuren en niets doen. Of toch niets dringends. Vragend kijk ik naar mijn bezoek. Of we misschien iets ‘cultureels’ kunnen doen?<br />Iets cultureels, mij best, zo heeft een mens nog eens iets om over te praten.<br /><br />Een bekende zoekmachine leidt onze aandacht naar het nieuwste paradepaardje van Europalia. Agorafolly is een Europees project dat de aandacht op jonge kunstenaars wil vestigen. Elke Europese lidstaat mag één kunstenaar uitsturen die per loting een Brussels plein ter beschikking krijgt om ‘iets’ mee te doen.<br /><br />Enthousiast trekken wij onze beste wandelschoenen aan (lees:botjes met een bescheiden hakje van zo’n 10 centimeter) en begeven ons naar het Sint-Katelijne-plein, waar deze kunstzinnige route begint. Daar treffen we meteen een horde touristen aan, allen met koptelefoon op de oren geklemd. Deze formule kost geld, dus wij opteren dan maar voor het bescheiden, gratis foldertje.<br /><br />Natuurlijk, het beoordelen van kunst is iets subjectief, daar zijn we ons van bewust. Maar hoe beter we ons best doen om dit gegeven in ons achterhoofd te houden, hoe moeilijker het wordt om onze lach te bedwingen. Resultaat, na het bekijken van drie ‘kunstwerken’ lopen we door de hoofdstad als twee gieberende tieners zonder kop. Ach ja, oud zien we er gelukkig nog niet uit.<br /><br />Positief aan deze route is wel dat een mens nog eens iets ‘schoon’ ziet, wat dan eerder op de Brusselse binnenstad dan op de kunstwerken slaat. Als je het routeplan volgt kom je door alle mooie buurten van Brussel, en dat zijn er veel. Alhoewel we doorzetters zijn, beginnen onze voeten en maag na een paar uur toch een beetje te protesteren. Er komen nog wel regenloze dagen.<br /><br />Agorafolly is een aanrader voor mensen, die zoals wij, nog niet zo vertrouwd zijn met onze hoofdstad, en daar dringend iets willen aan veranderen. Als is het zoeken naar de grote K in de kunstwerken op zich ook wel een belevenis. Geïnteresseerden moeten zich wel een beetje haasten. Zowat de helft van de 27 werken is ondertussen al ten prooi gevallen aan vandalen, hopelijk hebben ze er iets ‘kunstzinnig’ mee gedaan.</span></div>Marieke Van Peehttp://www.blogger.com/profile/15517700266572588562noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2811415722979086327.post-18382990525489010002007-10-29T18:13:00.000+01:002007-10-29T18:53:51.689+01:00Paranoid ParkFilmfan zijnde heb ik onlangs de laatste van Gus Van Sant bekeken. Gus kiest, net als in <em>Elephant</em> trouwens, opnieuw voor pubers met problemen.<br /><br />De 15-jarige Alex is een student die houdt van skaten. Zijn vriend Jared overhaalt hem om naar het fameuze Eastside Skate Park (aka Paranoid Park) te gaan skaten. Alex is meteen gek van het park. Op een avond gaat Alex alleen naar Paranoid Park, waar hij enkele oudere skaters leert kennen. Hij gaat met één van hen mee <em>treinhoppen</em> bij het rangeerstation in de buurt. Daar gebeurt een vreselijk ongeluk. We komen wat later te weten dat het lichaam van een nachtwaker werd gevonden bij het station.<br /><br />Alex'psychologische lijdensweg weet echter niet te boeien. De acteurs werden deels gerekruteerd via MySpace en dat zie je ook. Gabe Nevis (Alex) bezit weliswaar een zekere <em>laid-back attitude </em>die wel past bij het personage, maar de acteerprestaties zijn, door de band genomen, ronduit slecht.<br /><br />De film zit vol flashbacks en flashforwards, waardoor je elke verhalende scène minstens drie keer te zien krijgt, maar dan telkens met wat meer achtergrondinformatie. Tussen deze scènes door krijgen we lange, dromerige shots te zien (vaak in slow-motion) die het schrale ritme van de film volledig de nek omdraaien. Deze –nochtans vaak erg poëtische- beelden zijn in <em>Paranoid Park</em> jammer genoeg niet veel meer dan vulling. Doorgaans zijn dit lange skatevideos, of lange tracking shots van de rug van Alex, terwijl hij (net zoals bij de blonde jongen uit <em>Elephant</em>) door de schoolgangen wandelt. Eigenlijk kan de hele film (89 minuten) tot een kwartiertje ingekort worden. Zonder verlies aan dialogen.<br /><br />De soundtrack van <em>Paranoid Park </em>is, op zijn minst gezegd gediversifieerd. Van vreemde Franstalige minimalistische muziek, gregoriaanse gezangen, over gangsta rap, keiharde punk, naar country,... <em>The sky is the limit</em>. De enige stijl die je niet te horen krijgt is techno, maar Van Sant lost dit op door Alex en Jared(in een verder compleet overbodige scène) in een muziekwinkel dit genre te laten opzoeken.<br /><br />Wat Van Sant met zo’n soundtrack juist voor ogen heeft, is me niet geheel duidelijk. Waarschijnlijk wil hij hiermee de grote heterogeniteit van de jongerencultuur illustreren. Bij het buitenkomen uit de bioscoop is het enige wat je bijblijft van al die genres jammer genoeg ook niets meer dan arbitraire herrie.<br /><br /><em>Paranoid Park</em> behoort niet tot Van Sant's beste werk. Als u een film wilt zien over getroubleerde tieners, in dezelfde gezapige stijl, raad ik <em>Elephant</em> aan.<br /><br />Volgende week bespreek ik "The asassination of Jesse James by the coward Henry Ford."Sam Vanackerhttp://www.blogger.com/profile/16068487633974971993noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2811415722979086327.post-19501665203403046612007-10-28T14:27:00.000+01:002007-10-28T15:03:17.102+01:00Er zit misschien een oog in je vlieg<a href="http://1.bp.blogspot.com/_AVsP_wC8uHU/RySWNWoBxUI/AAAAAAAAAAM/xB2DSd1h0CE/s1600-h/entomopter.gif"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5126387432010401090" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; CURSOR: hand" alt="" src="http://1.bp.blogspot.com/_AVsP_wC8uHU/RySWNWoBxUI/AAAAAAAAAAM/xB2DSd1h0CE/s320/entomopter.gif" border="0" /></a><br /><div align="justify">De Harvard University's School of Engineering and Applied Sciences is erin geslaagd een vliegende camera te ontwikkelen ter grootte én met het uitzicht van een vlieg. Het mechanische insect heeft een spanwijdte van 3 centimeter en weegt 60 milligram (foto: <a href="http://www.flightglobal.com/">www.flightglobal.com</a>).</div><br /><div align="justify"></div><br /><div align="justify">Het wetenschappelijk tijdschrift Eos meldt deze uitvinding van de kleinste <em>entomopter</em> tot nu toe. Entomopter is de naam die Robert C. Michelson aan zijn robotinsecten gaf. Opvallend aan deze creaturen is dat ze zich niet via een mechanisme voortbewegen, maar dankzij een Reciprocating Chemical Muscle (RCM): door elektrische stroomstootjes veranderen elektroactieve polymeren van vorm, waardoor samentrekkingen ontstaan, net als bij een spier.</div><br /><div align="justify"></div><br /><div align="justify">Een bewegende mini-robot met een camera? Dat ruikt naar spionage, en dat vonden de spionnen blijkbaar ook. De US Defence Advanced Research Projects Agency (DARPA) is namelijk de grote geldschieter van het 'robotic fly project' van de Harvard universiteit. Spionagediensten zijn al van in het begin geïnteresseerd in het concept van de entomopter, maar tot nu bleven de 'beestjes' vrij groot: ongeveer de omvang van een handpalm, wat hen uiteraard iets opvallender maakte dan een robotvliegje van drie centimeter. </div><br /><div align="justify"></div><br /><div align="justify">Een laatste hindernis die nog moet worden overwonnen, is het 'intelligent' maken van de robotvlieg. Het mechanisme moet via de ingebouwde camera zelf zijn weg kunnen zoeken in een ruimte en hindernissen kunnen ontwijken. Op de bestemming aangekomen, moet de robotvlieg dan op een muur gaan zitten en zijn camera richten op een voorgeprogrammeerde persoon. Maar zover staat het nog niet. Dus kijk ik extra vaak achterom sinds er gisteren een vlieg in mijn soep dreef...</div>Anonymousnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2811415722979086327.post-23535571405909463722007-10-21T18:14:00.000+02:002007-10-21T18:29:52.459+02:0048 Hour Film Project voor het eerst in België: creatief met verf (en pappie’s en zaklampen)<div align="justify"><strong>Afgelopen zaterdag kon je in de Sphinxbioscoop te Gent de resultaten van het eerste Belgische 48 Hour Film Project bekijken. Welke van de dertien filmpjes de jury tot winnaar uitroept, wordt pas volgende week bekend gemaakt.</strong></div><div align="justify"> </div><div align="justify">Het concept van het van oorsprong Amerikaanse 48 Hour Film Project is simpel: op vrijdagavond komen alle deelnemers samen en krijgen een aantal elementen die ze in hun filmpje moeten verwerken. Elke groep moet bovendien een ander –opgelegd- genre maken. Zowel professionele filmmakers als amateurs mogen meedoen. Na achtenveertig uur, en geen minuut later, moeten de afgewerkte producten weer binnen zijn.</div><div align="justify"><br />In de praktijk blijkt zo’n filmpje ineendraaien allesbehalve eenvoudig. De filmmakers moeten zelf voor ideeën, filmmateriaal, decors en acteurs zorgen, en dat allemaal binnen de twee dagen. Er waren dan ook enkele filmpjes die buiten competitie werden vertoond, wegens te laat binnen gebracht. Jelle De Rock van Mystic Productions: "Ons filmpje was zo goed als afgemonteerd, toen bleek dat door één of ander technisch defect alle geluid gewist was. Een kwartiertje voor we de film moesten indienen! We hebben alle dialogen en geluiden nog ‘gedubd’, maar we waren tien minuten te laat." En achtenveertig uur is achtenveertig uur, dus ook Mystic Productions werd uit de competitie gehaald.</div><div align="justify"><br />Wat krijg je eigenlijk na twee dagen filmen? Zeer grote verschillen in kwaliteit, zowel technisch als inhoudelijk, zo blijkt. Ook was het duidelijk niet voor iedereen even gemakkelijk geweest om de verplichte elementen op vloeiende wijze in het verhaal te verweven. Wat zorgde voor zowel bedoelde als onbedoelde hilarische situaties. Probeer maar eens een pappie, een schilderij en een zaklamp in pakweg een western te wringen...</div><div align="justify"><br />Als toeschouwer kon je stemmen op je drie favoriete filmpjes, maar er was ook een professionele jury aanwezig in de Sphinx. Filmmakers Julien Vrebos, Hans Herbots, Rudi Van Den Bossche en Nathalie Teirlinck en filmcriticus Ben Van Alboom zullen op 27 oktober bekendmaken wie er met de hoofdprijs gaat lopen. De winnaars krijgen gedurende een week een super 16 mm-camera ter beschikking. Niet meteen de meest glamoureuze prijs, maar het filmpje zal ook op het Filmapalooza Festival in Albuquerque in de VS vertoont wordten, en dat ruikt al meer naar roem en rode lopers. Nu ja, Albuquerque...</div><div align="justify"><br />Zaterdag 27 oktober prijsuitreiking op de afterparty in Make-Up Club, Ketelvest 51b, 9000 Gent.</div>Anonymousnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2811415722979086327.post-42222086013906788392007-10-18T18:15:00.002+02:002008-06-18T20:18:50.295+02:00Klaar voor een derde golf<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEioWnTIsTrW-zg4-mwbFujTzyg8gA8dTJfiPBBR1GKD-Js0Cln4p54IkXFFgStVAujcvz4nvPo4Jw_0UemYQNg-Xh1aJV8JAZugONFyljHYfZxsf0piCMtsxmm7xVcJwY7k-aq29Q5rkVc/s1600-h/breezerslet.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5129411347631588434" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEioWnTIsTrW-zg4-mwbFujTzyg8gA8dTJfiPBBR1GKD-Js0Cln4p54IkXFFgStVAujcvz4nvPo4Jw_0UemYQNg-Xh1aJV8JAZugONFyljHYfZxsf0piCMtsxmm7xVcJwY7k-aq29Q5rkVc/s200/breezerslet.jpg" border="0" /></a><br /><div><span style="font-family:times new roman;"><span style="font-size:130%;"><strong>R&B-cultuur</strong><br /></span><br /></span><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">‘Onze scholieren geraken meer en meer doordrongen van de R&B-cultuur.’ Verschillende leerkrachten en opvoeders uitten hun zorgen omtrent dit fenomeen in de weekendkrant van <em>De Morgen</em>. Meisjes worden regelmatig aangesproken als ‘bitches’, en verschijnen half naakt op schoolfeestjes, maar ook in de les.<br />Wel blijken de Vlaamse scholieren een stuk kuiser dan hun Nederlandse collega’s.<br /><br /></span><span style="font-family:times new roman;"><strong><span style="font-size:130%;">Fellatio in ruil voor een breezer<br /></span><br /></strong><strong></strong></span><span style="font-family:times new roman;"><span style="font-size:130%;">Bij onze noorderburen maakt men zich al een tijdje zorgen over de seksualiteitsbeleving van hun jeugd. Gaande van decadente schoolfeestjes, over het toenemende aantal groepsverkrachtingen, tot het aanbieden van seksuele diensten in ruil voor geld en gratis drank.<br /><br />Dit laatste fenomeen werd twee jaar geleden onderzocht door de Nederlandse gezondheidsdienst GGD. Deze dienst had geruchten opgevangen over het bestaan van feestjes waar heel jonge meisjes hun beste fellatio-technieken ten toon spreiden in ruil voor een breezer. GGD besloot enkele veldwerkers uit te sturen. Met het idee dat het wel om een marginaal fenomeen zou gaan, doken ze in hun pikantste outfit, en gingen undercover.<br /></span><span style="font-size:78%;"></span><br /></span><span style="font-family:times new roman;"><span style="font-size:130%;">Het woord ‘marginaal’ bleek op twee manieren niet op te gaan. Ten eerste was het fenomeen grootschaliger dan verwacht. Ten tweede week de sociale afkomst van de jongeren af van wat ze verwachtten. Niet alleen kansloze jongeren uit achtergestelde wijken maar vaak gewone, uit de middenklasse afkomstige, jongelui.<br /><br />De evoluties bij onze noorderburen, zetten de Nederlandse regering er toe aan om maatregelen te nemen tegen de beeldvorming van het meisje als lustobject. Goede poging, dat wel. Maar het is de manier waarop ze dit willen aanpakken -meer vrouwen aan het werk krijgen- die vragen oproept. Goed voor de economie, dat is zeker, maar of dit echt de beeldvorming bij de jeugd zal veranderen? Misschien als je eerst het glazen plafond wegwerkt, maar dat is een andere discussie.<br /></span><br /></span><span style="font-family:times new roman;"><span style="font-size:130%;"><strong>Behagen</strong><br /></span><br /></span><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">Gelukkig zijn deze besproken Nederlandse situaties, vooral voor ons belgenlandje, uitzonderlijke gevallen. Maar ze wijzen wel op een onderliggend fenomeen.<br />Onze samenleving wordt meer en meer geseksualiseerd, en het zijn vooral jonge mensen die daar beïnvloedbaar voor zijn. Twee feministische golven en een seksuele revolutie ten spijt, blijkt dat jongeren, en dan vooral de meisjes, nog niet bevrijd zijn.<br /><br />Noem het de R&B-cultuur. Iedereen kent het beeld wel, clips, waar één of meer potige kerels omringd worden door een troep geile, rondborstige deernen, die letterlijk staan te kronkelen om uitverkozen te worden. Vrouwvriendelijk kan je het moeilijk noemen.<br />Maar het hoeft zelfs zo ver niet te gaan. Sla om het even welk vrouwenblad open. De boodschap wordt erin gepompt: ‘Wees mooi, sexy, goed in bed’. Met andere woorden: ‘Wees behaaglijk’.<br /><br />Op honderd jaar tijd, van opgesloten in katholieke regels en een bekwellende keuken, naar gevangen in een onbereikbaar ideaalbeeld. Misschien toch niet de kwalitatieve sprong zoals voorgesteld.<br />Wie begint er aan de derde golf?</span></div>Marieke Van Peehttp://www.blogger.com/profile/15517700266572588562noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2811415722979086327.post-88361530503182726432007-10-14T18:30:00.000+02:002007-10-14T19:10:13.782+02:00MoedEindelijk thuis. Het jeugdhuis blinkt. Na het feestje van gisteren was het er een slagveld. Het kuisen zelf is geen probleem. Maar er is behoorlijk wat moed nodig om eraan te beginnen. Die eerste indruk als je binnen stapt is ontmoedigend. Beelden van Banda Atjeh na de tsunami komen bij me op. Overal bier en bekers. Ik doe mijn best me te herinneren welke kleur de vloer eigenlijk heeft. De geur van sigaretten en verschaald bier. Je ruikt die niet enkel, je smáákt het.<br />Voorzitster Dominiek zegt "I love the smell of verschaald bier in the morning" en vliegt er meteen in. Wat een vrouw. Ik baan me een weg tussen de bekers en ga de vaten afsluiten. Eventjes respijt. Dan begin ook ik eraan. Barstoelen op den toog, vegen & bekers van de grond opscheppen, 'swifferen' en water wegtrekken. Dan een uurtje relaxen met de andere kernleden. Dan weer naar binnen, stoelen en tafels op hun plaats, flight-case en pooltafel op hun respectievelijke plaats, en dat was het dan. Wat later zegt Wart dat hij niet kan wachten tot de volgende fuif. Ik ga volledig akkoord.Sam Vanackerhttp://www.blogger.com/profile/16068487633974971993noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2811415722979086327.post-14947950544257388992007-10-12T11:57:00.000+02:002007-10-12T11:58:50.523+02:00Opening nieuwe blog door studenten journalistiekDit is een testberichtSam Vanackerhttp://www.blogger.com/profile/16068487633974971993noreply@blogger.com0